Konuya tanım ile başlamayı hiç sevmesem de bu şekilde başlamak durumundayım. Vergi; bir devletin giderlerini karşıladığı, topraklarında yapılan ticaretten ve ihtiyaçlardan hasıl olan gelirdir diyebilirim. Bazı kaynaklarda; “Vergi, devlet veya vergilendirme yetkisine sahip kamu tüzel kişilerince, egemenlik gücüne dayanılarak, mali, ekonomik, sosyal ve siyasi amaçlarla, yükümlülerden mali güçlerine göre, bireysel karşılığı olmaksızın, kanunlara uygun olarak ve hukuki cebir altında alınan parasal ödemelerdir.” olarak tanımlanmış. Konumuza dönecek olursak; Neden Herkes Vergilerden Şikayetçi? Vergilerin çeşitliliği ve çok fazla oluşu vatandaşı rahatsız ediyor. ÖTV, MTV, Gelir Vergisi, KDV, ÇTV ve daha sayamadıklarımız. Bu şekilde baktığımızda şikayet edene hak vermemek elde değil. Birde madalyonun diğer yüzü var! Küçük birkaç örnek ile; Belediye çevreyi temizliyor ve vergisini alıyor. Yolda birini çöp atarken görsen uyaran olmaz, ama o temizliğin vergisine gelince “her şeye vergi veriyoruz” denir. Hastahanede sağlık personeline darp edilir. Haliyle güvenlik görevlisi ihtiyacı olur. Okullarda çeşitli olaylar hasıl olur, güvelik görevlisine ihtiyaç olur. Hırsızlık sayısı çoğalır, sokak güveni azalır, bekçiye ihtiyaç duyulur. Kaçakçılık, faili meçhul olaylar artar, denetim ve devriye ihtiyacı ile aynı orantıda polis ihtiyacı doğar. Yani vergilerin bu kısmının oluşmasına birileri sebep olurken diğer yandan hiçbir şekilde sebep ya da sonuçla alakası olmayanlar bu giderlerin vergileri için “MAHKUM” olurlar. Ve daha bir çok buna benzer örnek varken, birde; Hırsızı, arsızı, katili, tecavüzcüsü vs. ceza evinde ısınmayı, doymayı, düzeninin devamını bekler. Tüm bunları suçlu, suçsuz ayırt edilmeksizin tüm vatandaşlara ve dahi zarar verdiği vatandaşlara kadar vergilendirilir ve beslenir. Adalet dediğimiz böyle bir şey… Adalet bu işi nasıl açıklıyor acaba? Bir hırsız gelecek, sizin malınızı gasp edecek ve ceza evine girecek. Ceza evinde de sizin verdiğiniz vergiler ile ya da hiç dünyadan haberi olmayan bir bebeğin mamasından alınan vergi ile yan gelip yatacak! Katil katledecek, mapusa girecek, ama katlettiği insanları ailesinden alınan ya da alnının teri ile evini...

Korku, insanı tedirgin eder. Bu halde insana tedbirler aldır. Yani başka bir söylem ile forma, şekle sokar insanı. Tıpkı su misali bir bardak, bir sürahi gibi… Korkusuzluk, başka bir bakış ile “cesaret” tanımı tehlikeye aldırış etmeme halidir. Bu durumda insana elinden tedbirleri bıraktırır ve başıboş bırakır, önüne geleni yıkacakmışçasına, üzerine geleni yutacakmışçasına. Tıpkı su misali nehrin akışı, denizin yutuşu gibi… Günümüzde o kadar çok korkusuz insan var ki; Hırsızlar, korkusuz!Katiller, korkusuz!Tefeciler, korkusuz!Dolandırıcılar, korkusuz!Hükmü yanlış verenler, korkusuz!Yargıyı yanıltanlar, korkusuz!Düşenin malına göz dikenler, korkusuz!HaHaraÇıkarları için insanları kullananlar, korkusuz!Sanat diye sapıklık yapanlar, korkusuz!Ve daha sayamadığım birçok korkusuz! Bunların tanımı cesaret olamaz, ama ancak korkusuzluk olabilir. Haksızca kazanıp, hayasızca yiyip yaşayan bir toplumun tam orta yerindeyiz. Cesur değil, korkusuz bir toplumun içindeyiz. “Kork” diyor yaradan, ama zalimden, hırsızdan, katilden değil! Yaradanından “Kork” diyor. Tedbir al, kendini şekillendir benim karşıma öyle gel diyorken, bu kadar korkusuz nereden türedi İslam’ın ocağında? Yanlış giden bir şeyler var, her insan bunun farkında. Korkan da, korkmayan da! Ama neden üç-beş kişi hariç sesi çıkan yok! Korkan, korkmayandan korkar hale mi gelmiş… Sözü özetleyecek olursak; Korkusuzdan korkma! Korkakça yaşarsın! Yaradan’dan kork, Cesurca yaşarsın! Korkusuzluğun sonu hüsran iken, Cesaretin sonu Sefâdır…! Yayın yeri: Gerede...

TTK (Türk Tarih Kurumu) Başkanı Prof. Dr. Metin Hülagü 20 Haziran Cuma günü Hürriyet gazetesine bir röportaj vermiş ve sözde “İSTİFA” etmiş. İstifa nedenini de Atatürk, Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu’yla ihtilafa düştüğü olarak ifade etmiş. İhtilafa ilk günden beri düştüğünüzü cümle alem biliyor Sayın Hülagü; adama sorarlar 2 yıldır aklın neredeydi diye? Hadi Hürriyet’i ve diğerlerini kandırdın, hadi bilmeyen okurları da kandırdın, ya bilenleri nasıl kandıracaksın? Olaya bakın görev sürem doldu, öyle yada böyle hizmet ettik diyerek gitmek zoruna gitmiş olmalı ki Hülagü’nün istifayı ve öğretim üyeliğine geri dönmeyi yeğlemiş kendine. Hâlbuki zaten görevli geldiği kurumdan 2 yıllığına görev alan Prof. Hülagü sürenin bitmesine 1 gün kala istifa ettiğini açıklıyor. Ve bu görevlendirmeyi dillendiren yüksek kurumuna da gider ayak ihtilafa düştük deyip gönderme yapıyor. Yemezler Hülagü… Sen kendini kandır! Tıpkı birinin selamının üzerine 1000 TL’lik işi 25000 TL’ye yaptırdığın gibi ve daha gün yüzü görmemiş asıllı asılsız yüksekten uçan projelerde olduğu gibi. Allah’ı kandırmaya gücün yetmez sende biliyorsun ama kulları ile oynamak hoşuna gidiyor. Bakalım bunun hesabını nasıl vereceksin mahşer günü! Selam olsun benden Hülagü’ye hem de “Ukalaca” bir selam, vesselam. Türk Tarih Kurumu adına da çok sevindiğimi söylemeden de geçemeyeceğim yani…. İnşallah hayırlı biri gelir kurumun başına da belki gidenlerden hesap sorar bu yapılanlar ne böyle diye! İlgili Haberler > Hürriyet’in Haberi: http://www.hurriyet.com.tr/gundem/26643634.asp > Habertürk’ün Haberi: http://www.haberturk.com/gundem/haber/959824-metin-hulagu-turk-tarih-kurumu-baskanligindan-istifa-etti > Anadolu Ajansı: http://www.aa.com.tr/tr/turkiye/347199–ttk-baskani-hulagu-istifa-etti >Sabah’ın Haberi: http://www.sabah.com.tr/kultur_sanat/2014/06/19/ttk-baskani-hulagu-istifa-etti > Milliyet’in Haberi:...

Haber ajansları ve Sayın Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün de belirttiği gibi bir sayfa yada içerik yüzünden sitenin tamamı değil sadece o sayfası engellenmeli yada girişler bloke edilmeli. Her ne hal ise bizim yargımız budayacağım derken kökten kesiyor. İlgili haber Linki (İHA): http://www.iha.com.tr/iste-twitterin-kapatilmasinin-sebebi-gundem-342265 Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Twitter’daki değerlendirmesi (21 Mart’ta siteye Türkiye’den ulaşım engellendikten sonra atılan bir twit… Yani Cumhurbaşkanımızda sitenin kapalı olmasına aldırış etmeyip yasal yollarla ulaşmış bulunuyor.) Ve Twitleri; Twit: Sosyal medya platformlarının tamamen kapatılması tasvip edilemez. Twit: Ayrıca, daha önce defalarca belirttiğim gibi iletişim teknolojilerinin bugün ulaştığı noktada Twitter gibi bütün dünyada./. Twit: ./. kullanılan platformlara erişimin topyekün engellenmesi teknik olarak zaten mümkün degil. Twit: Kişilerin özel hayatının gizliliğini ihlal gibi suç oluşturan hususlar varsa, ancak mahkeme kararıyla sadece ilgili sayfalar kapatılabilir. Twit: Umarım bu uygulama uzun sürmez.   Velhasıl biz konumuza dönelim. Dns, IP vesair ayarı falan yapmak hikaye… Eğer ulaşmak istediğiniz siteye ulaşım kapatılmışsa maskeleme yapan browser yani tarayıcılar var. Tarayıcı dediğimiz şey Google Chrome, Opera, Explorer, Safari ve benzeri gibi internete girmemize yarayan programlardır. Bizde bu programların biraz daha geliştirilmiş özellikte olan TOR Browser (Tor Tarayıcıyı) kullanarak istediğimiz kapatılmış siteye ulaşabiliyoruz.   Tor Browser İndirmek İçin Tıklayınız… Kurulumu çok basit sadece ileri diyerek kurabilir ve güle güle kullanabilirsiniz. Şunu da unutmayalım ki devletimiz, yargımız kapatma kararı vermiş olabilir fakat bize girmeyeceksiniz diye hiçbir tebliğde bulunmadı. Bu yüzden girmemiz yasak değil sadece siteye Türkiye DNS ve IP adreslerinden ulaşım engellenmiş durumda. Ama başka bir sunucuyu kullanarak çıkış yapılabilir. Bunun için en uygun yöntem Tor Browser gibi maskeleme yapan tarayıcı kullanmaktır. Bir Başka Makalede Görüşmek...

Kısaca “Siyaset”, “2014 Seçimleri”, “17 Aralık”, “Paralel Yapılanma” gibi gündemin ana maddelerinin insanları karmaşaya, kargaşaya ve de kaos ortamına sürüklediği şu günlerde vatandaşın, esnafın, kobilerin, dev şirketlerin ve de resmi kurumların hikayelerini özetleyecek olursak şöyle bir Türkiye tablosu ile karşılaşıyoruz: –          Vatandaş; bölünmeye yer arayan, fırsat kollayan bir millet gibi görünen “TÜRKİYE” topraklarının sahipleri… Her an bölünecekmiş gibi, bir birine düşman gibi, takım tutar gibi parti tutan, gol diye bağırır gibi oy diye yırtınan bir yapısı varmış gibi hareket eden bu vatandaşımız aslında birliği ve beraberliği müthiş bir şekilde istediği zaman gösterme yeteneğine sahip. Tuttuğu partiye ve liderine, başkanına laf söyleyen oldum mu bütün adet, örf ve vicdani duygularını bir kenara bırakıp sanki “MANKURT” gibi davranarak vatan için, millet için, devlet için birlik ve beraberlik göstermese de parti için, lider için, başkan için haklı haksız, doğru yanlış, iyi yada kötü ayırt etmeden bütünlüğünü sağlayabiliyor.   İşte olayda burada başlıyor ya zaten; vatandaş dediğin önce devletini tartacak, milletini tartacak, geçmişi, bu günü tartacak, kıyaslayacak, dünyaya bakacak, ülkesine bakacak, analiz edecek… Ve daha birçok etkeni ele alacak ki sonra projeleri, partileri, liderleri, başkanları savunacak. Tabi bu Türkiye şartlarında biraz zor ki burada insanların vicdanları değil keseleri esir altında, keselerde hem vicdanları hem de geleceğini esir altına almış durumda.   Velhasıl tamahkâr olmuş bir milletin variyetini ortaya koyması mümkün değildir. Bu durumda siyaset denilen var olamayan varlığın yapı taşı insan denen varlığın görevlerini yitirmesi sonucu olarak yok olduğunu düşünüyorum. Bugün siyaset değil, siyasetçilik oyunu oynanıyor. Çocukların evciliği gibi…   İşte vatandaş denilen yapı taşının hikâyesi bugün buradadır. İnşallah o derin ve horultulu rüya uykusundan bir gün uyanı verirde siyaset kavramı da eski saygınlığını ve itibarını kazanı verir   –          Esnaf; ekonomi dediğimiz ülke sermaye ve para sirkülasyonunun en küçük birimidir. Tıpkı tarladaki tek bir tohum gibi… Binlerce...

İcon bankası tabirinin özdeşleşe bileceği bir site olan iconfinder.com’da “islam” kelimesini aradığınızda çıkan sonuç şaşırtıcı… Bakın Sonuçlarda Neler Var; Arama Sözcüğü: islam Sonuçlar: -Arap Şeyhi – Çarşaflı Kadın (Gözünde Siyah Güneş Gözlüklü) – Cami ve Mescid – Hilal ve Yıldız – Kur’an-ı Kerim – Tesbih şeklinde… Fakat Cami ve Mescid olarak adlandırdığı görselin kubbesinde haç işareti yer alıyor. Yani anlayacağınız bu siteyi kullanan biri Müslüman değil ise gerçekten camiyi böyle sanacak. İconFinder sitesini de bütün dünyada kullanılıyordur ki en büyük icon satıcılarındandır. iconfinder.com’u bu hatayı düzeltmeye davet...

Bugün Cuma namazında ilginç bir duruma rastladım desem de bir çoğuna göre normal herhalde… Vatandaş Cuma namazı kılmaya camiye gelmiş. Camide o kadar dolu ki ezandan 10 dakika önce gitmeme rağmen geçen haftaki gibi namazı kapının ağzında kılmak durumunda kaldım. Velhasıl asıl konumuza gelelim. Cuma Namazının sünnetini kıldıktan sonra imam hutbe için minbere çıktı. Malum yılbaşının yaklaşması ile vaazlar, hutbeler hep yılbaşı üzerine oluyor. İmam yılbaşında senenin muhasebesini yapın, şu soruları sorun derken, şunu yaptınız mı? bunu böyle ettiniz mi derken, cemaatten biri bir iç çekişle birlikte “nerede…” dedi. aradan iki dakika geçmedi aynı vatandaş elinde akıllı telefonu Facebook’ta paylaşılan fotoğraflarda gezinip, büyütüp küçültüyor arkasındaki cemaatte gözünü telefona dikmiş onu ne yapıyor diye bakıyor. Fark eden bir başkası ise seslice “tövbe, tövbe..” diyor… Hani imam muhasebe yapın diyor ya kime diyor…  İçimden epey yorum yapmak geliyor ama neyse nefesimi tuttum ben de ESTAĞFURULLAH...

Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin “TÜRKİYE’de İLK” olarak belirttiği “EGO CEPTE” mobil uygulaması hem yanlış cebe giriyor, hemde yanıltıyor… “Nasıl mı?” Yaşadığım, hatta sık yaşadığım durumları sizinle paylaşayım.   Ego Yanlış Cebe Girdi! Otobüs durağına giderken yada otobüsü durakta beklerken uygulamayı açıp sorgu yaptığınızda (Özellikle durak favorilere ekli ise) yanınızda yada yakınınızdaki diğer yolcuların favori durakları “Ev, İş, Aşkım Ev, Annem,” gibi etiketleri ile birlikte bi anda sizin favori duraklarınızın yerini alıyor. Bu da benim tabirim ile “Ego Yanlış Cebe Girdi!” oluyor. Yani uygulamanın büyük bir açığı sayılır ki kişilerin özel bilgileri başka bir kişi ile paylaşılmış oluyor. *** EGO Şaşırtmacası! “Durakta Beklemeye Artık Son!” demiş büyükşehir belediyesi, fakat uygulama sapıtınca daha çok beklemek zorunda kalıyoruz, duraklarda tabir yerindeyse ağaç oluyoruz. Bir başka handikap ise; evden otobüse bindiniz Ulus’a gelirken aktarma yapacağınız durağın numarasını girdiniz. Düşüncenizde Ulus’tan otobüs geçmiş ise Sıhhiye yada Kızılay’ı aktarma olarak seçmek için böyle bir yol izliyorsunuz. Velhasıl 3 dakika sonra gelecek otobüse yetişmek için Ulus’ta iniyor ve  otobüsü beklemeye başlıyorsunuz. Ego cepte uygulamasında plakası ve servis numarası yazan otobüs geliyor. Fakat “EGO Servise Kapalı” yazıyor. Yani Sıhhiye’ye yada Kızılay’a gitsek belki daha az bekleyeceğiz çünkü aynı yöne giden bir çok Ego otobüsü var ama Ulus’ta tek olunca beklemekten başka çareniz kalmıyor. (Bahsettiğim Hatlar: 268, 530,538… gibi) Öneri: Uygulama ve Otobüs Durumlara daha entegre çalışmalı ve insanların özel etiketleri başkaları ile paylaşılmamalı,...

“Sıkça gazete okumayan biri olamama neden Türkiye’nin medyasıdır.” diyenlerdenim. Çünkü; ne haberleri haber gibi, ne de köşeleri köşe gibi… Ama artık tasarımları da isimleri de çığırından çıkmış tabir yerinde ise… Kimisi gazetenin adına “AMK” koyar, kimisi grafiğinde, tasarımında müstehcen vari resimler, ya da bunları yapmayan gazeteler de ya bir görüşe, yada siyasete hizmet ediyor. Böyle bir medya yuvası olan Türkiye’de suç bu gazeteleri çıkartanlar da mı? Yoksa onlara gözlerini kapayan denetim kurulları mı? Yoksa onlara prim veren okuyucularda mı? Bence hepsinde epeyce sorumluluk var o yüzden gazete çıkartmıyorum. (Çıkarttığım dönemde de ne  yandaş oldum. Ne de müstehcen…) Gazeteleri denetleme yetkimde yok. Ama bir okur olma yetkim var onuda en az düzeyde kullanıyorum. Bu ülkeye doğru çizgisi olan, adam gibi ismi, cismi ve tarafsızca, yandaşlık yapmayan bir basılı gazete lazım. Ama ayakta durması çok zor olduğu için bu tarz yayın yapabilecek/yapabilen olacağına ihtimal veremiyorum.    ...

Olay deyince ilk kaçanlar polisler… Ancak kameralar karşısında “emrivaki” gaz sıkmaktan ibaretler. Bu düşünce sadece bana değil %90 çevremdeki insanlarında görüşüdür. Bu konuda hiç haklı olmak istemem ama gerek “rüşvet” gerekse “duyarsızlık” açısından polis benim gözümde sınıfta kalmış durumda. Benim bakışım bir vatandaş bakışı… Bir insan bakışı… Bu kanıya nasıl vardığım konusunda şöyle bir açıklama yapabilirim. Daha hiç polise gidip şikayetçi olmadım, hakkımdada şikayette bulunulup polis karşısına geçmedim. Fakat aynı masada oturmuşluğum, sohbet etmişliğim vardır. Konuşurken mangalda köz bırakmazlar. Ama iş icraata gelince köz dumanı gibi uçarlar… *** Sokakta “serseri mayın” gibi gezen üç-beş abart egzozlu aracın kullanıcısını şikayet etseniz gelip bakmazlar. Peki ya sebep; “… olay yerini bildirin mobesse varsa bakarız …” deyip geçerler. Sonra aradan bir iki gün geçer yine aynı abartı bir tarafına takanlar yine gezerler. Diyeceğim o ki mobesse olsa da olmasa da “POLİS” bu konuda bitik durumda. “SIFIR” çizip, bağırta bağırta yedi mahalleden sesi duyulan trafik magandalarına “Dur!” diyemeyen “POLİS” adlı görevlilere neden güveneyim? *** Bir yerde hırsızlık olur gecenin 4’ünde koca kasayı çalarlar… Fakat yavuz hırsız “POLİS” şaşırtır! bir alarmın kablosunu keser ve polislerin tamamı akın eder peki ya ikinci alarm ne olacak? Ki olaylar için gidecek ekip ve bölge planı kesinlikle yapılmıştır. İnsanın aklına neler geliyor neler… Polislerin tamamı neden gitti? Karakolda ikinci olayı bekleyen bir ekip bırakılmaz mı? Bu soruların cevabı gizli… Neden “Gizli” olduğunu açıklayayım. Çünkü memurlar kendini savundu olay örtüldü. Polisin suçu örtbas edilir ama vatandaş “YEMEZ”… Yapamıyorsa işini al açığa yeni geleceklere şans tanı ki ibretlik olsun. Kimse hata yapamasın! *** Yollarda farklı mı sanki? Bundan bir kaç yıl önce “TIR” ile yolculuğa çıktım 150 kilometrelik yolda üç kez polis durdurdu. Ve sadece ruhsata bakıp devam et dediler. Yanımdaki şoföre sordum bu neden böyle diye, aldığım cevabı daha öncede duyuyordum ama hiç görmediğim...

TTNET Anonim Şirketi, Türk Telekom iştiraki olarak 26 Nisan 2006 tarihinde kurulmuş ve 14 Mayıs 2006 tarihinde ‘İnternet Servis Sağlayıcı Lisansı’ alarak faaliyetlerine başlamış olan ve  Türkiye’nin en çok kullanıcı potansiyeline sahip İnternet Servis Sağlayıcısıdır. Bakın Nasıl İnternet Sağlıyor Görelim! Bir “TTNET Yalın İnternet” kullanıcısının yaşayabileceği mağduriyet sizce ne kadar ve nasıl olabilir ki? Bakalım Ne olmuş ne bitmiş? 15 Eylül’de kullanıcı TTNET’in müşteri hizmetlerini arıyor ve aboneliğinin “İPTAL” edilmesini istiyor. Müşteri hizmetlerinden verilen bilgi ise 10 gün içinde TTNET Bayine ıslak imza verilmez ise internet servisinin çalışmaya devam edeceği yönünde oluyor. Ardan günler geçiyor ama müşteri yeniden internetinin aktif olmasını bekliyor. 26 Eylül’de (11 gün sonra) Müşteri hizmetleri ile irtibata geçiyor ve hattının aktif edilmesini istiyor. Aradan yine günler geçiyor. 4 Ekimde yani 19 gün sonra TTNET Müşteri hizmetlerini arıyor siztemde bir problem olduğu belirtilip işlem talep kaydı alınıyor. Fakat aradan geçen zaman sonrasında “Lanet olsun” deyip; 29 Ekim’de üzerinden 44 gün geçen işlemi sorgulamak adına yeniden telefon açıyor ve 4 Ekim’de başvurunuz alınmış, 11 Ekim’de ilgili birime iletilmiş deniliyor. ve 13 Kasım’da İnternet aktif hale geliyor… “10 Günlük” denilen bekleme süresi “59” gün sürüyor. Muhteşem değil mi? “TTNET = Kaplumbağa” İnternet hızlı olabilir, hizmet çok iyi olabilir fakat bir kez dahi olsa aksayan hizmet “HİZMET” değildir. “AKSAYAN HİZMET”tir. ve halen TTNET uyansın, internet gelsin diye bekleniyor… Tüm bu işlemler sırasında hat dolu olduğu için (yani TTNET denilen firma hattı işgal ettiği için) hiç bir internet sağlayıcısından hizmet alınamıyor. Yani “TTNET internetsiz kal”,  “benden almıyorsan kimseden hizmet alamazsın” der gibi ne hizmet veriyor nede hattınızı boşaltıp başka bir sağlayıcıdan hizmet almanıza olanak sağlıyor. Yani TTNET düpedüz işgalciliğin alasını yapıyor..   TTNET Müşterisi Olmadan Bir, Hatta Birkaç Kez Daha Düşünün…! — Velhasıl İnternet 60 küsür gün sonra geri açılıyor. Fatura süresi dolmadan kapatılıyor ama gelin birde...

Geçtiğimiz gün Facebook sayfamda da bu konu ile ilgili paylaşımlarda bulunmuştum ve bugün tekrar buradan sizlerle paylaşmak istedim. Bakın şu acayipliğe; İran’dan iş seyahatinden yeni dönen bir iş adamını misafir ettim. Cebinden bir paket sigara çıkarttı ve “Türkiye’de 8,00 TL olan bu sigara İran’da 1.80 TL tekabül eden fiyatlara satılıyor” dediğinde İran’dan alınan sigaranın kaçak bir sigara olduğunu düşündüm. Fakat işin aslına bakın ne kadar tuhaf. İran’dan alınan paketi incelerken bandrollü olduğunu ve “Made in Turkey” yazısını görünce şok oldum. Çünkü Türkiye’de üretilen bir sigara Türkiye dışında neredeyse 5’te 1 fiyatına satılıyor. Yani bu durumda Türkiye’de sigara içmek demek gönüllü olarak devlete çalışmak demek düşüncesi geldi aklıma. Ve aradan geçen haftalar zam kararları ile kararmış duruma geldi neredeyse… Vatandaş isyan bayrağı çekerse devletine ihanetle suçlanıp, biber gazına maruz kalıyor. Diğer yandan esnafın kar marjı belli iken misli misline üzerine çeşitli vergiler konularak pazara sunulan petrol ürünleri, sigara ve son olarak elektrik gibi kimi özel, kimi zaruri ihtiyaçlar karşısında bu vatandaş ne yapacak? Kimin umurundaki?.. Çünkü devlet lüks, hayat lüks ama kime? Tabiî ki bize, acaba neden? Vergini ver devlet kalkınsın diye sloganlarla vergi kaçıranlara seslenenler aynı zamanda zam yaparak vatandaşı arayış içerisine sokuyorlar. Çaresiz kalan vatandaş ne yapar, suça yönelir. Suça teşvik edenler kimler acaba diye bir düşünmek gerekir kanısındayım. Lüks hayatın içinde yaşayanlar vatandaşın vekilleriyken lüksün semtinden geçemeyenleri acaba nasıl temsil ediyorlar. Farkındaysanız A Partisi yada B partisi demiyorum ki parlamentonun tüm üyeleri bütün bunlardan mesuldür.   Rabbim ayıpları örten olun diyor ama birazda hakkımızı aramamız gerekiyor! Zamların üzerine daha neler gelecek bilinmez ama bu zamlar bu milleti canından bezdireceğe benzer…   Selam olsun vekil beylere, biz tutturduk bir Köroğlu türküsü tamda “delikli boru çıktı mertlik bozuldu” mısralarındayız. Belki dinlemek istersiniz, selam ve dua ile hoşça...

Bir hayvanı aç görünce yerel yönetimlere saldıran, sahipsiz hayvanların hastalandığını görüp şu yetkili ne iş yapıyor diyenler sizden bahsediyorum. “HEYT…” diyen bir yapının içerisinde yer alan iki hayvanı acı çekerken görüpte fotoğraflayıp üç-beş karalayıcı cümle ile avazları çıktığınca bağırmaya çalışanlar neredesiniz?   Ankara metropolünde köpekler insanlara saldırıyor. Sahipleri yok madem bu hayvanları bu kadar çok seviyorsunuz neden sahip çıkmak yerine birilerinin sahip çıkmasını bekliyorsunuz?   Bizde hayvan besleyip, seviyoruz. Fakat hiçbir zaman bir hayvanı insandan çok sevmedik. İşte bu ince çizgiyi koruyarak hareket eden hayvan severlerdeniz bizde, ama bunu başaramayıp hayvanı insandan üstün görürcesine sevgi gösterisi yapanlar böylesi olaylarda toz duman oluveriyorlar. Bende birçok kişi gibi soruyorum; “Nerede Bu Avaz Avaz...

Eşkıya kelimesinin sözlük anlamı; “dağda, kırda yol kesen hırsızlar, haydutlar” şeklinde fakat her meslek gibi, her değişime uğrayan olay gibi “Eşkıya”lıkta bu değişimden nasibini almış. Günümüz eşkıyaları sokakta, yolda, işyerlerinde kısacası her yerde…   Nasıl mı?   Markette; alışveriş tutarının yarısını ödemek ile,   Berberde; cüzdanımı unutmuşum deyip bir sonraki tıraşta da “üzerimde para yok” diye bilmek ile,   Kahvehanede; çayı içip, hatta saatlerce oyun oynayıp hesabı ödeyecekmiş gibi kasaya yanaşıp “ziyade olsun” demek ile,   Ve bunun gibi ne ahlak kurallarında, ne de kanunlarda yeri olmayan davranışlarla vatandaşların karşısına çıkan edep yoksunları ile karşılaşmaktayız.   Günümüzde içimizde yaşayan, dağda saklanma gereği duymayan çok sayıdaki insan topluluğuna “MODERN EŞKIYA” diye hitap etmekte hiç sakınca görmüyorum.   Bence modern eşkıyalığın tanımı; cebindeki paraya üç kuruş daha ekleye bilmek için tüm ahlak kurallarını ve yasaları hiçe sayarak vatandaşların alın terlerini göz göre göre gasp etmektir.   Eşkıya kelimesi aynı zamanda; “şaki” kelimesinin çoğuludur. Şaki kelimesi ise; “Haydut” anlamına gelir. Fakat günümüzde “Eşkıya” tanımının değiştiğini düşünürsek, “Şaki” kelimesini de yeniden yeniden tanımlamak gerekir ki; bunun tanımını yapmak pek zor. Çünkü “Şaki” denilebilecek o kadar çok meslek gurubu var ki saymakla bitmez…   Velhasıl, modern eşkıyalara kulluk edenin sırtına semer vuran çok olur…   Sağlıklı ve mutlu günlerde yeniden buluşmak dileğiyle, hoşça...

Siyasetin insanlarla iletişim sağlayarak yapıldığını, iletişim yollarının her birinin ayrı ayrı kullanıldığını biliyoruz. Radyo, televizyon, afiş, broşür ve gazete araçları sıklıkla kullanılıyordu. Fakat son günlerde hatta 1 yıl içerisinde elektronik ortamlar kullanılmaya başladı. Kimler Yok Ki . . .  Siyaset kurumunun en üst seviyesinden en alt seviyesine her bireyi sosyal paylaşım ağlarını kullanıyor. En son aldığım bir basın bildiri elektronik postasında Çevre ve Orman Bakanı Sayın Veysel Eroğlu’nun da Twitter’a katıldığı yönündeydi. Genel seçimlerin yaklaşması iletişimin en kolay ve birebir sağlandığı sosyal paylaşım ağlarına kadar indirgendiğini görüyoruz. Haliyle bizde kalem tutan birey olarak siyasileri yakından takip etme ve vatandaşların sorularına nasıl yanıtlar verildiğini takip etme imkânı buluyoruz. Politikacıların en çok kullandığı Twitter’da Cumhur Başkanı Abdullah Gül’den, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’dan tutunda MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’ye, CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na hatta yeni kurulan HAS Parti’nin Genel Başkanı Numan Kurtulmuş’a kadar bir hemen hemen tüm liderlerin Twit’i var. Ama şüphesiz Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek Twitter’ı en etkin kullananların birinci sırasında yer alır. Çünkü gün aşırı gece yarılarına kadar Kemal Kılıçdaroğlu hakkında “K.K” diye başlayan türlü türlü söylemlerde bulunuyor. Çok derin olmasa da yüzeysel polemiklerle CHP’lilerle karşılıklı atışmalarda bulunuyor. Sanırım bu atışmalar Melih Gökçek’te tiryakilik yaptı. Neyse ki sosyal paylaşımlar siyasetçilerin vatandaşa birebir ulaşmasını sağladı. Fakat bu durum ileride ne gösterir bilinmez, inşallah hayrolur.   Yeni Adaylarda Boy Gösteriyor Seçim tarihinin yaklaşmasıyla hiç internetle alakası olmayanlar dahi aday adaylıklarını duyurmak adına sosyal paylaşım ağlarına yavaş yavaş girmeye başladılar, özel mesajlar, bildirimler, iletiler, e-postalar derken siyasette oldu e-siyaset… Haydi, hayırlı olsun. Tüm aday adaylarına başarılar, bakalım e-siyaset yarışında kimler galip...

Ekonomik krizin yok denildiği yada bazı deyimlere göre yok sayıldığı veya ekonominin istenilen düzeyde olmaması… Her ne şekilde adlandırılıyorsa, fark eden bir şey yok. Hepsi aynı kapıya çıkıyor. Ekonominin insanları ek iş yapmaya ve daha değişik sistemlerin parçası olarak kendi ekonomilerine bir nebze olsun katkıda bulunmak adına bir şeyler yapmaya iteliyor. Geçmişine bakacak olursak çokta uzun bir zaman dilimini kapsamıyor. En fazla son on yılın eseridir. Bahsettiğim şey ev hanımlarına kadar ulaştırılması sağlanan kozmetik pazarlama sistemi. Ekonomik krizin yok denildiği yada bazı deyimlere göre yok sayıldığı veya ekonominin istenilen düzeyde olmaması… Her ne şekilde adlandırılıyorsa, fark eden bir şey yok. Hepsi aynı kapıya çıkıyor. Ekonominin insanları ek iş yapmaya ve daha değişik sistemlerin parçası olarak kendi ekonomilerine bir nebze olsun katkıda bulunmak adına bir şeyler yapmaya iteliyor. Geçmişine bakacak olursak çokta uzun bir zaman dilimini kapsamıyor. En fazla son on yılın eseridir. Bahsettiğim şey ev hanımlarına kadar ulaştırılması sağlanan kozmetik pazarlama sistemi. Asıl anlatmak istediğim konu şudur ki kozmetik ürünlerinin artık ellerde broşür ve sipariş sitemi ile eve bir yaygınlaşan sitemin kurulmasından yana rahatsızım. Ve benim gibi düşünenlerin sayısının da fazlası olduğunu biliyorum. Kozmetik ürünlerinin sağlık açısından da zararlı olduğunu düşünürsek, hem satışından alınan verginin en az sigara ve alkol kadar vergi alınmalı, hatta daha ileri gidilip alkol satışının özel izne tabi tutulduğu gibi kozmetik ürünlerinin de özel izinle satılması gerekli, bu nereden çıktı diyeceksiniz. Hatta bu işten para kazananlar bana kızacaklar. Kimi kızar, kimi söylenir. Varsın söylensin, olmadık malzemeleri, sağlığı bozan bu tür ürünleri vatandaşa satmak için tabir yerindeyse kırk takla atan satıcıların, pazarlamacıların insan sağlığı ile oynamaması gerektiğini bir şekilde gösterilmesi gerekli. Çünkü her mahallede demek isterdim ama artık her apartmanda bir iki tane kozmetik temsilcisi var. Öyle markalar var ki satışının büyük bir kısmını bu şekildeki temsilcileri ile sağlıyorlar. Millettin sağlığı...

Osmanlı Türkçesine merakı olanlar, birtakım eski hat levhalarına bakarak atalarımızın hangi düsturlar çerçevesinde bir hayat felsefesine sahip olduklarını az çok kestirebilirler. Eskiden evlerin, resmi dairelerin, ibadethanelerin ve insan ayağının bastığı pek çok mekânın duvarları bu tür levhalardan en az birkaç tanesiyle tezyin edilmiş olur ve en dikkatsiz nazarları bile kendine celbedecek süslere, tezhiplere, bezemelere, işlemelere sahiplermiş. Bunlardan birisi ve en çok kullanılanı ise “Edeb Ya Hu!” ibaresidir.   Edep, haya, kültür… Son günlerde 7 yaşındaki çocuktan 77 yaşındaki dedeye kadar küfür almış başını gidiyor. Özellikle yeni nesil, hatta okumayı yazmayı bilmeyecek yaşta ve haddini anlayabilecek melekeye bile sahip olmadan çıkarıveriyor küfürler bir bir oyun kavramlarıymış gibi… Kimisi ailesinden alıyor bu özelliğini, kimisi sokakta oynadığı arkadaşından, hatta bunların yanı sıra ve de en önemlisi televizyonlardan alınan anlamsız sözcükler günün vazgeçilmez konuşma metinlerinin birer parçası oluveriyor. Çünkü çocukların ve gençlerin espri ve komedi anlayışı “İvedik” gibi tiplemelerin, “damacana” gibi nesnelerin ve sayamadığım “Mal” ve mamullerin eline düşmüş. Komedi anlayışı, küfürlerin söyleniş tarzlarına göre değişir olmuş, espriler “edep” çizgisini aşmış ve hatta sokaklara taşmış günlük konuşmaların %50’sini alır hale gelmiş.   “Ehl-i irfan arasında aradım kıldım talep Her makbul imiş illa edep illa edep…”   İlla edep illa edep… Geleceğin, yarınların teminatları edep yoksunlarına özeniyor, vizyonlar buna aracı oluyor, siz geleceğinizin teminatı için ne...

Geçmişten günümüze süre gelen yol-suzluk hikayeleri, Kimi iftira, kimi gerçek… İşine geldiği gibi yorumlayan yazarlar, doğruları saptırıp objektif bakış bu diyerek yanıltmacı çalışmalar ve bu durumda sadece “çalışma” aşamasında kalıyor. Son yıllarda sıklığı aratan yolsuzluklar, çeteleşmeler, terör örgütleri gündemin hemen hemen hepsini kaplıyor. Belki yerel basın için aynı şey geçerli değil ama sonuç olarak gündeme gelen çeteleşme haberleri gündemi kapsayarak birçok olayı örtbas etmişse de öyle bir durum var ki Etimesgut gündeminin tepesinde…   Ne yaptın oğlum? Değerli okuyucularım bu paragrafta sizlere kısa bir hikaye ile sesleniyorum. Çocuğuk sokakta oynarken bir çakı bulur ve koşarak babasına gider; -“Baba, baba çakı buldum !” der, babası; -“Hani, nerede?” der; -“Yok” der babası tekrar sorar; -“Ne yaptın oğlum?” der ve çocuk cevap verir; -“Kaybettim baba” der. Sanki bir dönemlik serüvenin 1 yıl sonrasında bazı gerçeklerin ortaya çıkması gibi, haydan gelen huya gider…   İleri Görüş = Etimesgut Halkı 2009 seçimlerinin ardından geçen 1 yılında gündeme gelen usulsüzlükler ve buna benzer durumlar nihayetinde eski başkanın tutuklanması… Ve geçen 1 yıllık dönemde Etimesgut’un aldığı hizmet ve girişimler… Bu durumun oluşmasındaki en büyük etken şüphesiz Etimesgutlunun iradesidir. İleriyi Gören Etimesgutlunun kararının doğruluğu bir kez daha ispatlandı. İşte doğru iradenin...

Her işin bir kolay yolu, bir basit şekli vardır. Emek harcanmadan ulaşılacak kestirmeler vardır. Genelde yorgun, güçsüz, çaresiz olduklarını savunan budala insanların seçtiği yollardandır. Son günlerde “Emeksiz” yaşam için mücadeleler yoğunlaştı, yoğunlaşmaya devam ediyor. Örnekler o kadar çok ki mesela her gün aynı köşe başında avucunu açıp geçenlere “Allah ne muradın varsa versin” diyerek seslenen ve bizim milletimizin duygularını sömüren, emeksizce ekmeğini kazanan insanlar… Ya bir engeli olduğunu ortaya koyar, yada kucağında minik bir yavru… Asıl engel beynidir böyle insanların. Hayattan habersiz bir bebeği kullanarak yapılan bu davranışın neresi doğru olabilir ki? Evet, gerçekten başkalarının yardımına ihtiyacı olanlarda var.  Ve biz bu insanları ayırt edebilmek için ne kadar çaba göstersek nafile çünkü taklitçiler onlardan daha mağdur görünüyorlar.   Asıl hatalı olan onlar değildir aslında, biziz! Çünkü kapıdan boş çevirmek adetimiz değildir, bir yardım etmesek, bir ederiz. Bunu gören ve bilen aramızdaki fırsatçılar hemen o “cin fikirlerini” ortaya koyup, kimi zaman numarayla, kimi zaman duygu suistimali ile… Ve artık daha da yüzsüzce hiçbir engeli yok, hiçbir özel durumu yok… Sapa sağlam 30-35 yaşlarında çürük beyinli bir vatandaş eğer kapınıza gelip “İşsizim, ne verirsen Allah razı olsun” diyebiliyorsa gerçekten bitmişiz… Ayrıca; “bugün benim yanımda çalış” denilip belirli bir ücret teklif edildiğinde hiç düşünmeden ret edebiliyorsa insanlığın ruhuna FATİHA…   Peki ya sorumlusu kim? Çok duygusal davranarak, kapımıza gelenleri boş çeviremeyen bizler mi? Yoksa iş ortamı sağlayamayan bürokratlar mı? Yada Türk kültürünü ve adetlerini aşılayamayan ebeveynler mi? Şüphesiz hepimizin sorumluluğu var fakat bu sorumluluklardan “bana ne” deyip sıyırılanlarda “Emeksiz” yaşamın...

Bu yazıyı hazırlamak için kalemi elime aldığım da; “Ne yazayım?” değil de “Hangi konuyu yazayım?” dedim. Çünkü; çevrede o kadar yazacak konu var ki nereye elimi atsam bir yanık kokusu, 3.5 şiddetinde deprem gibi tuttuğunuz dal elinizde kalıyor… Artık bu konuları sırası geldikçe ele alacağız, bir bir buğulu camları silip olaylara daha net bakacağız; *** Bizans İmparatorunun girilmemesi için kapısına zincir gerdiği haliç gibi kapatılan zihinler, görüşler hiç yakışmadığı mesleğimize, bu demir engelleri ne zaman aşacak merak içindeyim… Aylardır zihinlerini zincirlemiş olduğu için olan olaylara objektif olarak bakamayanların olaylara yaptığı yorumlar tam bir komedi, izlemeye doyamıyorum. Hatta bir yetkili ve etkili olduklarını sanıp bazı konulara el atıp duru bir görüntüyü bulandırmaya çalışıyorlar, helal olsun… “Göz görmek istemezse dürbün nafile…” *** Boyacı Küpü ! Verimlilik için, enerji ve zaman gerekir… Tecrübe, deneyim… Bir olayı eleştirmek için belirli bir süre geçmesi gerekir ve bu durum özellikle siyasiler için geçerlidir. Bilmem hatırlar mısınız ama ben bazı kaynaklardan edindiğim bilgiye göre rahmetle andığımız Turgut Özal’ın vefatından önce ki son yıllarını hatırlatmak isterim. Her kafadan bir ses geliyor; kırık-çıkık… Kimi şöyle, kimi böyle dedi, sonuç; vefatı milyonları ağlatmaya, yas tutturmaya yetti. O gün için siyasi olarak eleştirdikleri ve ağır ithamlarda bulundukları Özal’ın ölümünden sonra onun için geniş görüşlü bir yöneticiydi diyebildiler. Zamanında yaptıkları eleştirilerin aksine deyimler kullanmışlar, taki ölümünün 1 yıl sonrasından başlayarak, günümüze kadar. Diyeceğim o ki kim olursa olsun, hangi siyasi olursa olsun; eleştirmeden, atıfta bulunmadan iki kere düşünmek gerekmez mi? Eğer söz konusu verilen vaatlerse, yapılan işlerse bu kez daha dikkatli olmak ve zamanını beklemek gerekmez mi? Ne yazık ki bunu yapanların sayısı son günlerde çok azaldı. Dereyi görmeden çizmeyi giyenler, farkında değiller ki çağlayanın altında sırılsıklamlar… İzlemesi ne kadar zevkli de olsa insan olanın gönlü el vermiyor, geçmişte yapılan hatalar tekrarlanıyor. “Tarihten ders alınsaydı hiç...

İstiklal Marşı’nı kaleme alan güzel insan Mehmet Akif Ersoy’u ve bu millet için istiklal yolunda şehit düşenleri bir kez daha saygı ve rahmetle anıyoruz. Geçtiğimiz gün İstiklal Marşı’nın kabulünün yıl dönümü idi, tam 89 yıl geçti İstiklal Marşı’nın kabulünün üzerinden ve 89 yıl önceki o heyecan hala yüreklerimizi titretiyor. İstiklal Marşımıza ve Mehmet Akif’e şöyle bir derinden baktığımızda duygulanmamak mümkün mü? Çünkü o mısralarda bir milletin iman ve vatan aşkı, o milletin bir hilal uğruna yedi düvele kafa tutuşu ve esarete hayır değişinin haykırışı yatıyor. Verilen mücadelenin insanı bir mücadele olmadığını biz yine Akif sayesinde anlıyoruz. Çünkü bu mücadele insanlıktan nasibini almamış ileri medeniyetlerin teknolojisi ile Türk Milleti’nin Eliflerinin, kağnılarının mücadelesi, çünkü bu mücadele iman ile küfrün mücadelesidir. Bu mücadele nene hatunların mücadelesidir. Aslında kazanılan zaferin en güzel izahı da şu iki mısrada yatmaktadır; “Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,” Saygıyla, Mehmet Akif’i ve Tüm Şehitlerimizi Saygıyla...

Türk kültürü, eşsiz kültürümüz, beklide yarınlara kalacak en büyük mirasımız. Yarınlara bırakılacak en büyük değerlerden beklide ilki kültürümüzdür. En basit örneğiyle; bize önce küçülmeyi, küçük olmayı, mütevazılığı öğretir. Nasıl mı? İşte örneğiyle beraber; Gün: 27 Şubat 2010 Cumartesi Yer: Etimesgut Belediyesi Nikah Salonu Konu: “Safahat – Mehmet Akif Dönüyor… Ya Siz… Neredesiniz?” adlı tek perdelik oyun Oyunun başlamasına 40 dakika var, salonda yer kalmamış denecek kadar boş yer var, protokol bile oyunun sergilenmesine 15 dakika kala yerlerini almış durumda… Protokol yerini almış, benim gelecek olarak gördüğüm, yarınlar olarak gördüğüm kardeşlerim, öyle güzel yaşatıyorlar ki kültürümüzü; protokol öncelikli olmak üzere büyüklerinin ellerini öpüyorlar, saygılarını, sevgilerini anlatıyorlar, el öperken eğiliyorlar… İşte kültürümüz, işte Türk Kültürü… Dinimize göre el öpmek; el öpme ise ana-babaya, saygıya lâyık büyüklere ve hocalara karşı yöneltilen bir davranıştır. Bunların dışında herhangi bir menfaat için başkalarının elinin öpülmesi mekruh olarak görülmüştür. Türk kültüründe; Büyüklerle tokalaşmak yerine, büyüklere olan saygı belirtisi olarak kendimizi ifade ettiğimiz bir davranıştır. Eğilerek öpmek saygının derecesi gibidir… Önce mütevazılığı, saygı göstermeyi öğreten kültürümüz aynı zamanda sevgiyi tattırırken, yarın öbür gün onlara saygı görmeyi öğretecek, sevgilerini küçükleriyle paylaşmasını öğretecek.  Sergilenen oyununda anlattığı gibi, tarihimizi tanıyalım, tarihte yaşananları unutmayalım, kültürümüzü yaşayalım,...

Son günlerde hızla artış gösteren olaylardan biride küçük çocukların kayıp vakalarının artışı… Yurt genelinde 1600’ü aşkın çocuk kayıpken, 1100’e yakını kız çocuğu olarak belirlenmiş. Diğer yandan 2010 yılı itibariyle Ankara’da oluşan kayıp çocuk vakası ise 42, bunların 11’i erkek, 31’i kız çocukları oluşturuyor. *** Her kaybolan çocuk, bir ailenin yüreğine ateş düşürüyor. Belki bir faydamız olurda 1 Damla Su olabilirsek kor olmuş yüreklere ne mutlu bize… Sevgili okuyucularım… Bu sayımızdaki köşemde sizlerle Ankara’da kaybolan çocukların bilgilerini paylaşıyorum. Detaylı bilgileri ve daha önceki kayıp vakalarını internet sayfamızdan (http://www.anadolununsesigazetesi.net) kayıp sorgulama sistemine girerek görüntüleye bilir, yanan yüreklerin belki de birini ferahlığa kavuştura bilirsiniz. *** Unutmayın ki onların yerinde bizde olabilirdik!   Yetişkin kayıplar ve Çocuk kayıpları için anadolununsesigazetesi.net’ten arama yapabilirsiniz…   Emniyet Genel Müdürlüğü Arama...

Her imalatta hatalar olabilir ve bu çoğu kez müşterinin kesesinden çıkan liralara mâl olur. Neyse asıl konumuza gelelim, 3 ay kadar önce bir ayakkabı aldım. Tabii ki tahmin edebileceğiniz gibi ayakkabıda problemle karşılaştım. Hem de üzerinden geçen 3 ay içerisinde yaptığım alışverişe dair herhangi bir belgeyi bulamadım ve ürünün fişi geçen süre içerisinde kaybettiğimi fark ettim. Bu durumda ne yapılabilir? Bence şansı denemek lazım. Şansımı denemek üzere ürünü satın aldığım mağazaya gittim. Gider gitmez ürünü aldığım arkadaş beni kolaylıkla tanıdı. Benim hatırlatmalarımla ürünü aldığım zamanı da hatırladı ve üründeki problemi gören yetkili arkadaş mağduriyetimi giderdi. Bir esnaf müşterisine karşı ilgili olmalı, tıpkı Kuzenler Kundura çalışanları gibi… İlgi ve alaka; 1 kez gördüğü müşterisini tanıya bilecek kadar alakalı, zamanını hatırlaya bilecek kadar ilgili ve en önemlisi de bu kısmı olsa gerek ki herhangi bir belge olmamasına rağmen müşteri mağduriyetini gidere bilecek kadar da tecrübeli, herkese tavsiye edebileceğim bir mağaza, en önemlisi bir esnaf. Bu arada bende Sıhhiye Köprüsü altında faaliyet gösteren Kuzenler Kundura’ya teşekkürlerimi dile getirmek istedim. Başarılarının devamını...

Her yaşam, her hayat şüphesiz Allah’ın bize bir lütfüdür. Zengin yada fakir olmak, gençken bir günde yaşlanmak, sağlıklıyken hasta düşmek. Bir kalabalık düşünün, bir amaç için toplanmış, beklide bir işi gerçekleştirmek için, kim bilir belki de bir yerden başka bir yere gitmek için, önemli olan kalabalık değil, önemli olan kalabalığın şahit olduğu olay… Onlarca kişinin içerisinde öyle bir çocuk var ki; tekerlekli sandalye yardımıyla hareket edebilen, gözlüklerinin arkasından parlak gözleriyle hayata tutunmaya çalışan, konuştuğunu yalnız yanındaki 20-21 yaşlarındaki bayana anlata bilen 5-6 yaşında hayatının çocuk çağında zorluklarla devam ettiren bir yavrunun teslim edildiği emin eller. Bu bayan önce çocuğun neşelenmesi için uğraşıyor, başarıyor da… Fakat öyle bir an geliyor ki çocuğun neşesi zirveye tırmandığında genç bayan elinin tersiyle çocuğun yanağına vurmaya başlıyor, ta ki zavallı çocuk yüzünü asıncaya kadar. Ne olduğunu anlayamayan ve benimde içinde bulunduğum kalabalık, sert bakışlarıyla genç bayana bir şeyler anlatıyor. Ama bayan aynı olayı yine tekrarlıyor ki bu kez biraz daha ileri gidip sabinin ağzını kanatıyor. Evet; böyle insanlar da var. Diyeceğim o ki evladınızı kime emanet ettiğinize iyice bir dikkat edin. İster bakıcı olsun, ister yakın akrabanız, isterse eğitimcisi olsun, hatta belki de annesi-babası… Kim olduğu değil sergilediği tavır önemli olan, iyi bir gelecek için evlatlarımızı emin ellere emanet edelim. Emin elleri yetiştirmekte bu günün eğitimcisine, velisine, vasilerine düşüyor. Eğer biz birer emin el değilsek, gelecekte birer emin el bulmak mümkün olmayacaktır. Bir gün gelecek ve herkes birer emin el arayacak…   Tüm Basın Camiasının 10 Ocak Gazeteciler günü kutlu...

Siyasetin temel taşı, kan kaynağı, can damarı ve büyük parçası “oy…” Artık vatandaşların oyları planlanır hale gelmiş. Nasıl mı? Bakın işte böyle; Bazı vatandaşların düşük gelirlerinden yararlanıp, onlara daha iyi bir iş imkanı sunmak yerine, yeni iş sahaları oluşturmak yerine kah yakacak vererek, kah gıda vererek. Çinlilerin deyimine göre; balık tutmayı öğretmek yerine, siz oturun biz sizin yerinize tutar önünüze koyarız dercesine bir nevi kendilerine muhtaç bırakmak yada başka bir deyişle gebe bırakmaya çalışarak planlarını işletiyorlar. Kimilerinin zor günlerinden yararlanıp iş vaatleriyle yönlendirmeler yaparak, kıyıda köşede tabiri caizse üç kuruşluk iş verip, onları da kendilerine bağlamayı becermişler. Diğer yandan ise bazı vatandaşların oyunu ve çevresini kazanabilmek ise o kadar basite indirgenmiş ki, arsasının, plazasının daha olmadı apartmanının yakınına sosyal tesis, yok olmadı iş merkezi, oda olmazsa sağlık kuruluşu derken birçok çözüm üretebiliyorlar ve buna benzemez neler neler. Gelelim bunların sonuçlarına; verdikleri yakıt belli, akşamdan sabaha havayı kaplayan burun direklerini kıran kömür kokusu. Diğer yandan verilen işte belli, alınan değerler ve kapasitede belli. Son durum; Yıldırım Beyazıt Piknik alanının durumu da… Birileri birilerinin oyunu kazanmak için, gönlünü hoş tuta bilmek için bir-iki yıllığına yatırımlarla göz boyayabiliyor. Hem de o yakacak, gıda, giyim yardımı yaptıkları ve küçükte olsa iş imkanı sağladıkları vatandaşın ve daha nice vatandaşın cebinden çıkan paralarla yapılanlar ortada. Kimilerinin işine geliyor, kimileri yaşantısından memnun, bazıları da hazıra, emeksiz kazanca alışmış… Diyecek çok söz yok, herkesin kendi yaşantısı, kimileri değerleri için yaşar, kimileride değer için yaşar… Bir sonraki sayımızda buluşmak ümidiyle, mutlu-umutlu-sağlıklı bir yıl dileğiyle, nice yıllara…   Anadolu’nun Sesi Gazetesi – Etimesgut / Ankara   Yıldırım Beyazıt Piknik Alanı hakkında haber…...

PTT’nin Etimesgut şubesine bağlı, 30 Ağustos PTT biriminin terazisi bozuk…! Geçen sayımızı okurlarımıza ulaştırmak üzere gittiğim 30 Ağustos şubesi yetkilisi her hangi bir sebep belirtmeden postaları kabul edemeyeceğini ve Etimesgut Merkez şubesine gitmemi söyledi. Sebep ise “biz alamıyoruz…” cevabı verilerek belirtilince, insan ister istemez 45 dakikaya yakın sırada beklemesinin üzerine böyle bir durumla karşılaşınca “bu nasıl Posta Telgraf Telefon şubesi?” “Posta şubesi posta kabul etmiyor.” İnsanın aklına bin bir türlü düşünce geliyor. Evet, bu olayın üzerine soluğu PTT’nin Etimesgut Merkez Şubesinde aldım. Postalarımın gönderim işlemleri tamamlandı. Sıra 30 Ağustos Şubesinde yaşadığım ve posta göndermek isteyen vatandaşların karşılaştığı soruna geldi. Müdürle görüşmek istediğimde, müdür vekili ve şube şefi olarak bir beyefendi gösterildi. Durumu anlattığımda terazinin bozuk olduğunu ve teknik servise başvuru yapıldığını öğrendim. Peki, çözüm bumu olmalı? Yoksa, Etimesgut gibi 400 bine yakın nüfusa hitap eden birimin yedek terazi bulundurup, bağlılarına gerekli lojistik desteği sağlaması mı? Tartışılır… Bu duruma er geç çözüm gelecektir, ama kabul edilemeyen postalar için artık çok geç, akıllarda kalıcı bir posta şubemiz...

Sokaklarda, her Cuma namazı çıkışında ülkemizin çeşitli yerlerinde başörtüsü protestosu vardı. Bilmediğim bir sebeptendir bu konuyu seçim çalışmalarında kullananların işi bitince kar altında kalan gazel yapraklarına benzedi. Nerede o gün cami çıkışlarında “…başörtüsü…” diye provokasyon yapanlar, provokasyon diyorum. Çünkü o günlerde halkı kışkırtıp sokağa dökenler şimdi bu konuyu kapatır hale gelmişler… Anadolu’nun geçleriyiz diyorlardı, susmayacağız sorun çözülene kadar diyorlardı, çok merak ediyorum çözüm dedikleri bu muydu? Eğer çözüm dedikleri buysa boşuna çabalamışlar, eğer çözmeden susmuşlarsa arkasına saklandıkları asıl ANADOLU GENÇLİĞİ bu değil! Amacım bu sorunu gündeme getirmek değil, sadece provokasyonu kimlerin yaptığını ve amaçlarını göstermek, duyguları nasıl kullandıklarını göstermek, Ve Avrupa minarelerden sonra şimdi başörtüsü yasağına giriyor.  Önce geçmişe bakmalı sonra “Avrupa”ya… “İlim, ilim bilmektir.İlim kendin bilmektir.Sen kendini bilmezsin.Ya nice okumaktır” Yunus...

Bir Avrupalılaşma… Batılılaşmadır gidiyor, bakalım nereye kadar? Avrupa’nın modernliği, insan hakları, vicdan ve düşünce özgürlüğüne hayranlık duyanlara sesleniyorum. Alın size VİCDAN’sız özgürlük… Dinlere saygılarını nasıl sergilediler, görebildiniz mi acaba? İslam dinimizin ibadethanesi ve sembolü durumundaki kutsal mekânlarımız; camilerimizin neredeyse minarelerini sökecekler… Artık minare yapılamayacak İsviçre’de, insan haklarını en iyi savunan ülkelerden önde gideni diye savundukları ülkeye bakın, bakında görün. Bizim aslımız, 3 kıtaya ölümsüz mühürlerini vuran Osmanlı İmparatorluğu çiçeklere bile koruma yasası koyacak kadar modern bir yasaya sahip, hiçbir millete zulmetmemiş, hiçbir ırkı dışlamamış, kimsenin dinine karışmamış, vicdan özgürlüğünü de, insan haklarını da hep ön planda tutmuş. Biz Avrupa ya değil, tarihimize gitmeli Türkiye Cumhuriyetine uyarlamalı ve bütün dünyayı titreten “Türk Birliği”ni kurmalı, batılılaşma denilen cehalet kuyusunu...

“Merhaba” (me’rhaba)  öyle bir söz ki “geniş ve mamur yere geldiniz”, “rahat ediniz”, “günaydın”, “hoş geldiniz” anlamlarında bir esenleşme veya selamlaşma sözü olarak kullanırız. Bu köşeden size ilk kez seslenen biri olarak: -Merhaba; Sevgili Anadolu’nun Sesi Gazetesi okurları… -Merhaba; Etimesgut halkı diyorum. Öncelikle; bana sizinle bu köşede buluşma imkanını sağlayan Anadolu’nun Sesi Gazetesi imtiyaz sahibi Sayın Nebahat Çalık’a teşekkür ediyorum. Elbette ilk gördüğümüz kişiler için aklımıza ilk düşen soru “Kim?” olur.  Kısaca bahsedeyim; 1987 yıllında Bolu’nun Gerede ilçesinde başlayan hayatım, ön lisans eğitimimi tamamlayana dek sürdü. Yüksekokulda okuduğum sıralarda basınla, basın hayatıyla tanıştım. Bolu’da haftalık yayın yapan; Bolu Haber Gazetesi, Hayat Gazetesi, Halkın Sesi Gazetesi gibi birçok gazetede köşe yazısı yazdım. Ayrıca Muhabbet-i Derya ismiyle, öğrenci derneği olarak çıkarttığımız bültende yönetim kurulu başkanı ve kurucu başkanı olarak başyazı yazdım. Sonrasında Gerede’de bir arkadaşımın ortaklığı ile günlük gazete çıkartmaya başladık. Yayın hayatına başladığından 200. sayısına kadar her sayfasına emeğim geçen Gerede Medya Takip Gazetesinde Rasat-Hane köşesinde her hafta Perşembe günleri okurlarımla buluşuyorken askerlik nedeniyle ve bir takım ekonomik problemlerden dolayı ara verdiğim basın ilişkisine, yine Rasat-Hane köşesinde ama bu kez Anadolu’nun Sesi Gazetesi’nden sizlere bambaşka bir köşeden “merhaba” diyorum. İnşallah ilerleyen zamanla birlikte gazeteniz Anadolu’nun Sesi’nde sizlerle bazen gündemden, bazen hayatın tam içinden, bazen de ilginç konulardan bahsederek sizlerle buluşacağım. Sağlıklı ve mutlu kalın… “Gönül ne çay ister, ne de kahve, gönül muhabbet ister her şey...

Ah be, ne zaman be… Yirmi olmuşum, yok yok asker, Zehir dediğim silahı elime verdiler, Biri vatana yan bakarsa tetiği çekiver dediler,   Bir bak silah elimizde, gözümüz düşmanda Şimdi ise kalemi silah edindim Satır-satır, mısra-mısra Hayatı yazıyorum   Askerlikte bitti… O günler de sudan hızlı akıp geçti İşte hayatın en güzel günleri de böyle gitti Eh yarında mezara kısmet   Bakalım o zaman kalem ne yazmış Hayat nasıl bitmiş Defterin rengi neymiş Kaderde ne varmış   Askerlik en kutsal görev Şehitlik en yüksek mertebe Aldanmak en büyük acı Hayat en zor...

Bir dostum sensin, Paylaşılanlardan anlarsın Derdin büyüğü bende oldukça dolar taşarsın Evet, sana diyorum, çünkü dostumsun Bir mısra değil binlercesini seninle paylaşıyorum Ta ki mürekkebin bittiği yere kadar seninleyim Hasretimde, mutluluğumda, umutlarımda seninle dostum Yarından umutlu olmam için seninleyim Hayatımı yaşamak için umutlarımlayım “O”nu bulamadığım için hasretlerdeyim Mutlu olabilmek için EY DOSTUM...

Topraktan gelenler toprağa dönüyor, İçten içe yiyip bitiren bu acı bitmiyor, Yârimi kaybettim bu ateş sönmüyor, Tüten sevda bacasından ateşler çıkıyor.   Bu deli gönül vazgeçemiyor, Kör olmuş sanki kimseyi görmüyor, Derdine devayı yalnızlıkta buluyor, Felek kurmuş çemberini kurmuş, dönüyor.   Bir tek dönmeyen sevdam kalıyor. Allah vermez kuluna çekemeyeceği çileyi, Derdi veren dermanını da veriyor, Yalnızlık Allah’a mahsus   Eş-dost olmadan yaşanmıyor, Kalbe düşen bir anlık gaflet, yutuyor. Dünya hayatı seni de beni de bitirip gidiyor, İrem bahçeleri iman dolu fanileri bekliyor,   Yanılıp, düşenlere zebanilerde acımıyor. Hayat bunun adı bitip,...

Kaçıyorum; gönül firarda Aşkımı yaşatmak, Hayatta kalmak Arzularımı umutlarıma bağlamak için.   Kaçıyorum; gönül firarda Dostlarımı kalbime Nefretimi toprağa Bedenimi yalnızlığa gömüp   Kaçıyorum; gönül firarda Arkama bakmadan koşuyorum Bir yığın sevgiyi bırakıp Az biraz...

Bir de kedilere nankör derler Beni terk edip gitmediler Her verdiğim lokma için Akşamları camımı beklediler   Mahalledeki köpekler bile Hep yüzüme havladılar Ben yokken mertliklerini bozmadılar Ağızlarını bile açmadılar   Sen ne yaptın, Verdiğim sevgiye Gösterdiğim şefkate Layık olamadın   Köpekler kadar şerefli olup da Bir yüzüme konuşamadın Kediler kadar sadık olup da Sevgime değer veremedin   Tattırsın Allah’ım Aynı duyguları sana Bu bir beddua değildir, Sana edilecek en güzel...

Gerede Öğrenciler Yardımlaşma Dayanışma ve Kültür Derneği; 06.06.2005 tarihinde Gerede Kaymakamlığına başvurularını yapmış ve 08.08.2005 tarihinde Bolu İl Dernekler Müdürlüğü tarafından onayını almış. İç İşleri Bakanlığına bağlı olarak hizmet eden bir dernek haline gelmiştir. Kurulur kurulmaz öğrenciler üyeleri için; iş yerlerinden indirimler sağlamak için faaliyete başlamış ve öğrencilere severek indirim yapan işyerleri; Tavukçu Tahsin’in Yeri, Yüksel Kırtasiye, Foto Müge, Başaranlar Konf., Başaranlar Tic., Kratya Ocakbaşı, Başer Terzihanesi, Cihan Net, Aktif Bilgisayar, Şengül Bobinaj, Seçkin Büfe, Yıldız Yapı Market, Erdal Billuriye, Furkan Kuruyemiş, Yıldız Elektronik, Çobanoğlu Ltd. Şti., Arslan Erkek Kuaförü, Köroğlu Abone Merkezi, Karacan Optik, Çelik Kundura, Sedef Pastanesi, Tarihi Hamam, İmren Kuru Temizleme, Renkli Kaset ve Parfümeri, Bilen Döşeme, Simge Saatçilik ve Tezel Et Pazarı olarak kabul edilen indirimli iş yerleri  yüzde otuz ile yüzde beş arasında indirimler uygulamaktadır. İlk imzalarımız bu işyerleri ile öğrenciler için olmuştur. Bu indirimlerden yararlanmak için derneğimize üye olduğunuza dair derneğimizin kimlik kartını taşımanız ve her ay vizelerini düzenli bir şekilde tamamlamanız gerekmektedir. İkici olarak ise beş yüz çocuğa beş yüz bayramlık diyerek yola çıktığımız Ramazan bayramı öncesi bayram arifesine kadar sürmüş ve bayramlıklarımız okul müdüriyetleri eliyle öğrencilere verilmiştir. Bize bu etkinliğimizde de destek olan Gerede esnafı ve tabakhane esnafları elinden geleni göstermiştir. Yüksek okul öğrencileri için düzenlenen bir diğer etkinlik ise yardımlaşma ve dayanışma partimiz olmuştur. Gerede Meslek Yüksekokulu yemek hanesinde düzenlenen bu gecede yerel sanatçımız olan Ramazan Çelik’le beraber öğrencilerimiz eğlenmiş ve Dakom Mobilya’nın, Erdal Billuriye’nin, Özel Albayrak Kız Öğrenci Yurdu’nun, Sedef Pastanesi, Gül Pastanesi, Cihan Net, Kervan Lokantası, Tavukçu Tahsin’in Yeri’nin,Foto Müge’nin ve Akdeniz Temizlik Kozmetik Ürünleri’nin hediyeleri ile öğrenciler mutlu bir şekilde geceyi kapattılar. Gerede  Belediyesi’nin destekleri ile sahne ve hediyelerimiz eğlence yerine taşındı. Bu etkinliğimizde öğrencilere yönelik olarak tamamlanmıştır. Derneğimizin tanıtılması ve etkinliklerimizin her an takip edilmesi için bir web sitesi açılmıştır. www.goy-der.org...