Adı Hayat

eyasin - 21.03 .2007 - Şiir | 0 yorum

Topraktan gelenler toprağa dönüyor,

İçten içe yiyip bitiren bu acı bitmiyor,

Yârimi kaybettim bu ateş sönmüyor,

Tüten sevda bacasından ateşler çıkıyor.

 

Bu deli gönül vazgeçemiyor,

Kör olmuş sanki kimseyi görmüyor,

Derdine devayı yalnızlıkta buluyor,

Felek kurmuş çemberini kurmuş, dönüyor.

 

Bir tek dönmeyen sevdam kalıyor.

Allah vermez kuluna çekemeyeceği çileyi,

Derdi veren dermanını da veriyor,

Yalnızlık Allah’a mahsus

 

Eş-dost olmadan yaşanmıyor,

Kalbe düşen bir anlık gaflet, yutuyor.

Dünya hayatı seni de beni de bitirip gidiyor,

İrem bahçeleri iman dolu fanileri bekliyor,

 

Yanılıp, düşenlere zebanilerde acımıyor.

Hayat bunun adı bitip, gidiyor…